باشد که به جورابهای فراوان برسید! ساق بلند ولی نه ساق کوتاه، رنگارنگ و با طرح های مختلف، معطر و برازنده یک جورابچی.(ال‌آل‌تی‌جاب - ۲۱۴ - فرجامِ نیک)
مفتخریم که در اینجا میزبان کنکورهای آفیشالی بدبخت باشیم، سخن یکدیگر را می‌فهمیم.
برای سحر جان از که از اوایل افتتاح سایت به ما لطف داشته و مطالب را میخواندند، دغدغه هایی دارند که دغدغه‌های ما نیز هست، آرزوی موفقیت و بهروزی داریم.(کنکورو بترکونی!)
برای هابوی عزیز تر از جان که کمتر به بلاگفا سر می‌زند و مهربانانه روزانه به پی‌وی بنده عنایت داشته و آن را پاره می‌نماید نیز بهترین‌ها را آرزومندم. امیدوارم شرایط برای مبدل شدن به یک دانشگاهی همین امسال برایشان فراهم گردد، اگر نشد هم فدای سرش!(من بچه مووبیم میدونم زشته نمیام جوابتو بدم، خود میدانی که وقتی به تلگرام می‌رسم عنان خود از کف رانده و نمیتوانم از آن گریز یابم... لاو یو بیب)
برای کیمیا که به تازگی او را شناخته‌ام، که عاشق نارنجی است و کاش هر چه زودتر نارنجیِ نارنجی شود، که گاه جا می‌زند ولی علاوه بر آن بسیار گَشنگ هست، آرزوی لحظه فتح قله و شیرین کامی در سراسر زندگی پر برکتش می‌کنیم.(جا نزن بچه!)
برای ثنا که با او هم به تازگی آشنا شده‌ام، که نوشته‌هایش معجزه‌ای مریض‌اند و بوی برگهای پاییزی را می‌دهند، که شلوارِ کردی به پا آماده جنگ است، آرزومندم علاوه بر سرزندگی و سلامتی خود و خانواده‌ات به بهترین ها برسی.(قلب به همراه احترام نظامی)
و
برای T1 که خبرچین و پاچه‌خوار ندارد، که بچه‌هایش باحال اند و حوصله آدم را سر نمی‌برند، که ایده جورابچیلار نشات گرفته از آن است، پایانی خوش و با افتخاراتی فراوان آرزومندیم.
برای حلقه علیا که دیدارشان در مدرسه پس از تعطیلات یکی از بهترین حس‌ها را به همراه داشت؛ که با هم بحث می‌کنیم، درگیر می‌شویم، قهر نمی‌کنیم، توهین می‌کنیم، می‌بخشیم، به عقاید هم احترام نمی‌گذاریم، چون باید بتوان عقیده را مورد پرسش قرار داد و به آن شک کرد؛ آرزوی سلامتی، شادمانی، و دوستان و اطرافیانی به نیکی خودتان را دارم.
حال چند سخن در باب کنکور و دغدغه‌ها:
گرچه همگی میدانیم که اوضاع خراب است، ناعدالتی بیداد می‌کند و شاید امید سرشارمان کاهش یافته است، اما هیچگاه آن را از دست ندادیم.
تغییرات فراوانی که خواب از چشم دانش‌آموزان گرفته نیز اعصابمان را به هم ریخته، در هر صورت و بعد از اعمال هر تغییری مجبوریم بیاییم و خود را توجیه کنیم، گرچه خوشایند باشد و یا ناخوشایند.
تاثیر معدل برای آنها که امسال نهایی دادند، آنچنان ملموس نبود و شاید آن را دست کم گرفتند، برای مایی که سال بعد باید نهایی بدهیم هم آسان نیست... سخت تر است... این همه تلاش و علم به اینکه ۰.۲۵ چه تاثیری می‌تواند در نتیجه ایفا کند...
تنها کاری که از ما بر می‌آید تلاش است. استمرار است. از خواب زدن، از فضای مجازی زدن، که خود غول عظیمی است...
امید است همگی در این مسیر تلاش کنیم، جلو برویم، و بجنگیم.
جان فدا.
