ناسلامتی دانشآموزای سمپادی این مملکتیم!...
در این پست با یک سری چصناله مواجهید، اگر حالتان محتوی غم است حتما بخوانید، اگر هم خوشحالید نگه دارید وقتی غمگین بودید بخوانیدش.
داشتم پستای قدیمیو سایتو زیر و رو میکردم، یهو با خودم گفتم: "پسر! عجب بند و بساطی داشتیما! میتونی یه دل سیر خاطره برا بچههات و شاید بچههای فامیل تعریف کنی، از اونا که برا خودت به صورت غیرقابل توصیفی خنده دار و باحاله و وقتی برا کسی تعریف میکنی فقط بهت زل میزنن و میگن خب که چی؟"
واقعا دلم برا نوشتن تنگ شده. عکسا و آلبومای قدیمی رو میبینم و با خودم میگم واقعا چه قشنگ میشد اگه ما هم عکسامونو بجای ریختن رو هارد چاپ میکردیم و پشتشو مینوشتیم! تو این چند سال اخیر و اواخر نوجونیم هیچ خاطره ثبت شدهای ندارم، جز مقطعی که جورابچیلارو مینوشتم.
